 |
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος & Νίκη Σπυροπούλου
Μουσική: Γιώργος Αλκαίος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Αλκαίος
Πάλι μόνος μου μιλάω, και τρελαίνομαι εδώ,
κι όλο τρέχουν τα μάτια, δάκρυ μαύρο και καυτό,
πάλι μόνος μου μιλάω, και χωρίς σταματημό,
και τρελαίνομαι εγώ, και τρελαίνομαι για σένα,
Ίσως φταίνε οι ψιχάλες, η το τρίξιμο στις σκάλες,
οι αναμνήσεις που πονούν, και τα βράδια που περνούν,
πάλι μόνος μου μιλάω, και τρελαίνομαι εδώ,
κι όλο κλαίω και γελάω, κι όλο λέω δεν μπορώ.
Πάλι μόνος μου μιλάω, και στο δρόμο περπατάω,
κι οι περαστικοί με βλέπουν, να γελάω, να μιλάω,
πάλι μόνος μου μιλάω, και τρελαίνομαι εδώ,
και στον καθρέφτη μου κάθομαι μπροστά,
κάνω γκριμάτσες, και γελάω, και κλαίω, και γελάω.
Τρελαίνομαι, τρελαίνομαι, μου λείπεις και τρελαίνομαι,
τρελαίνομαι και χάνομαι, και χάνω το μυαλό μου,
όλο μόνος μου μιλάω, και τον πόνο τον ξεχνάω,
όμως όταν σε θυμάμαι, τρελαίνομαι.
Μες στην τρέλα μου τα σπάω, μία κλαίω, μια γελάω,
πράγματα που αγαπάω, τα μισώ και τα πετάω,
τα μισώ και τα πετάω, και μετά ξαν’ αγαπάω.
Πάλι μόνος μου μιλάω, το μυαλό μου τυραννάω,
και τα όρια της λογικής μου, άρχισα να ξεπερνάω,
πάλι μόνος μου μιλάω, τον καθρέφτη μου το σπάω,
δεν αντέχω να κοιτάω, που σε δάκρυα, ξανά, ξεσπάω,
πάλι μόνος μου μιλάω, και τι γίνεται ρωτάω,
και μισώ τον εαυτό μου, που μετά ξαν’ αγαπάω,
πάλι μόνος μου μιλάω, και τρελαίνομαι εδώ,
και τρελαίνομαι για σένα, και τρελαίνομαι,
τρελαίνομαι, κι αρχίζω και γελάω, και κλαίω και γελάω.
Τρελαίνομαι, τρελαίνομαι, μου λείπεις και τρελαίνομαι,
τρελαίνομαι και χάνομαι, και χάνω το μυαλό μου,
όλο μόνος μου μιλάω, και τον πόνο τον ξεχνάω,
όμως όταν σε θυμάμαι, τρελαίνομαι.
Μες στην τρέλα μου τα σπάω, μία κλαίω, μια γελάω,
πράγματα που αγαπάω, τα μισώ και τα πετάω,
τα μισώ και τα πετάω, και μετά ξαν’ αγαπάω.
|  |
Tекст: Alkis Alkaios & Niki Spyropoulou
Mузика: Yioryos Alkaios
Прва представа: Yioryos Alkaios
Ponovo pricam sam sa sobom i ludim ovde,
i jure mi niz oci, suze crne i tople,
Ponovo pricam sam sa sobom bez prestanka
i ludim ja, ludim za tobom.
Mozda krive su kise, i temperature na skalama,
i uspomene koje bole i noci koje prolaze.
Ponovo pricam sam sa sobom i ludim ovde
i samo placem i smejem se i samo govorim "ne mogu".
Ponovo pricam sam sa sobom i ulicama setam
i prolaznici me gledaju, da se smejem, da placem.
Ponovo pricam sam sa sobom i ludim ovde
i pred ogledalom mojim sedim ja.
Pravim grimase i smejem se i placem i smejem se.
Ludim, ludim, ne dostajes mi i ludim,
Ludim i izgubljen sam i gubim razum,
sam sa sobom pricam i sa bolom zaboravljam,
ali kada te se setim, ludim.
U svom ludilu unisticu suze i smeh,
stvari koje volim, mrzim i bacam,
mrzim i bacam, a posle ponovo ih volim.
Ponovo pricam sam sa sobom, svoje misli mucim
i granice svog razuma, pocinjem da prelazim.
Ponovo pricam sam sa sobom, ogledalo svoje razbijam,
ne mogu da izdrzim kad vidim, gde u suzi ponovo pucam.
Ponovo pricam sam sa sobom i sta desilo se pitam
i mrzim sebe, a onda opet volim.
Ponovo pricam sam sa sobom i ludim ovde
i ludim za tobom, ludim,
ludim, i pocinjem da se smejem i placem i smejem se.
Ludim, ludim, ne dostajes mi i ludim,
Ludim i izgubljen sam i gubim razum,
sam sa sobom pricam i sa bolom zaboravljam,
ali kada te se setim, ludim.
U svom ludilu unisticu suze i smeh,
stvari koje volim, mrzim i bacam,
mrzim i bacam, a posle ponovo ih volim.
| |
