 |
Στίχοι: Γιώργος Ψωμόπουλος
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Νεράιδα τ’ ονείρου μου με προκαλεί,
σε μια απόδραση νυχτερινή.
Στους γαλαξίες πλέει πετάει
όλα ακαθόριστα πού θα με πάει.
Με σώμα πέτρινο πώς να σε φτάσω
περίμενε με να μη σε χάσω.
Πιάνω το πέπλο σου κι όλο ανεβαίνω
χάνω το βάρος μου κι όλο αλαφραίνω.
Ακροβατώ σαν ηλιαχτίδα,
μα σε φοβάμαι σαν Ατλαντίδα.
Ίδιος πρωτόπλαστος στον κόσμο του ονείρου,
κόβω δυο άστρα απ’ το δέντρο του απείρου.
Ξάφνου στο χέρι μου μένει το πέπλο,
στο χάος χάθηκες και αμέσως πέφτω.
Η τιμωρία του παραβάτη
πτώση ελεύθερη σ’ άδειο κρεβάτι.
Σεντόνι το πέπλο δυο άστρα σβησμένα,
σφίγγω στο χέρι μου
ένα για σένα και ένα για μένα.
Σ’ αναζητώ σαν ηλιαχτίδα,
έτσι που μοιάζω σαν Ατλαντίδα
Σ’ αναζητώ σαν ηλιαχτίδα,
έτσι που έγινα η Ατλαντίδα.
|  |
Text: Yioryos Psomopoulos
Musik: Vasilis Papakonstadinou
Uraufführung: Vasilis Papakonstadinou
Die Fee meiner Träume fordert mich heraus
zu einen nächtlichen Ausbruch
In den Galaxien schwimmt und fliegt sie,
alles noch unklar: wo bringt sie mich hin?
Wie soll ich dich mit einem steinerne Körper erreichen?
Warte auf mich, damit ich dich nicht verliere.
Ich fasse deinen Schleier unhd steige immer höher,
ich verliere mein Gewicht und werde immer leichter
Ich turne wie ein Sonnenstrahl
doch fürchte mich vor dir wie vor der Atlantis
Gleich eines Uhrmenschen in der Welt der Träume
pflücke ich zwei Sterne vom Baum der Unendlichkeit
Plötzlich bleibt mir der Schleier in der Händen,
du bist im Chaos verschwunden und sofort falle ich
Die Strafe des Übertreters:
Freifall in ein leeres Bett
Ein Laken der Schleier, zwei verloschene Sterne
drücke ich in der Hand:
einen für dich und einen für mich
Ich such dich wie ein Sonnenstrahl,
so dass ich der Atlantis ähnle
Ich such dich wie ein Sonnenstrahl,
so dass ich zur Atlantis werde
| |
