 |
Στίχοι: Ντιάνα Τζοβόλου
Μουσική: Χριστόφορος Γερμενής
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
Μία τσιγγάνα μου ‘χε πει πως είμαι απ’ το Αϊβαλί
κι εγώ θυμήθηκα τα λόγια του παππού μου.
Στη Σμύρνη έφτιαχνε γλυκά και η γιαγιά μπαχαρικά
μέσα στο σπίτι του πατέρα του δικού μου.
Τα χρόνια που ‘μουν πιο μικρός, αναρωτιόμουν συνεχώς
γιατί ‘χε πάντα το μπαούλο γυαλισμένο.
Και πριν πεθάνει μου ‘χε πει να του φυλάξω το κλειδί
κι είδα το βλέμμα το στερνό του φοβισμένο.
Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, δακρύζει πάντα η Παναγιά
γι’ αυτούς που έφυγαν διωγμένοι μες στα πλοία.
Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, ακόμα καίει μια φωτιά
γιατί μεμέτηδες δανείζονται τα θεία.
Έφυγε δίχως παιδεμό, μα έζησε ξεριζωμό
αυτήν την λέξη την πρωτάκουσα στα έξι.
Είχα ρωτήσει να μου πει την ιστορία απ’ την αρχή
κι όπως μιλούσε έσταζε αίμα η κάθε λέξη.
Γι’ αυτό το άνοιξα κι εγώ το κασελάκι το παλιό
κι είδα τα λίγα που ‘χε πάρει, τα κρυμμένα.
Κανέλα, σμύρνα και νερό απ’ τα παράλια θαρρώ
και λίγο χώμα από τα μέρη τα κλεμμένα.
Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, δακρύζει πάντα η Παναγιά
γι’ αυτούς που έφυγαν διωγμένοι μες στα πλοία.
Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, ακόμα καίει μια φωτιά
γιατί μεμέτηδες δανείζονται τα θεία.
|  |
Lyrics: Diana Tzovolou
Musica: Hristoforos Yermenis
Prima esecuzione: Notis Sfakianakis
Una zingara mi aveva detto di essere di Aivali
ed io mi sono ricordato delle parole di mio nonno
A Smirne vendeva dolci e mia nonna spezie
nella casa di mio padre
Negli anni in cui ero più giovane, mi chiedevo continuamente
perchè avesse sempre lucidato il baule.
E prima di morire mi aveva detto di custodirgli la chiave
e vidi il suo ultimo sguardo impaurito.
A Costantinopoli nella chiesa di Santa Sofia, la Madonna piange sempre
per coloro che se ne sono andati perseguitati con le navi.
A Costantinopoli nella chiesa di Santa Sofia, brucia ancora un fuoco
perchè i maomettani si sono presi in prestito i templi.
Se ne andò senza dolore, ma visse "espulso"
questa parola l'ho sentita per la prima volta a sei anni.
Gli avevo chiesto di spiegarmi la storia dall' inizio
e mentre parlava ogni parola grondava sangue.
Perciò ho aperto anch' io quella vecchia cassapanca
ed ho visto quel poco che aveva portato, le cose che aveva nascosto.
Cannella, mirra, ed acqua, credo dalla costa
ed un pò di suolo da quelle terre rubate.
A Costantinopoli nella chiesa di Santa Sofia, la Madonna piange sempre
per coloro che se ne sono andati perseguitati con le navi.
A Costantinopoli nella chiesa di Santa Sofia, brucia ancora un fuoco
perchè i maomettani si sono presi in prestito i templi.
| |
