 |
Στίχοι: Ανδρέας Παράσχου
Μουσική: Άντρος Παπαπαύλου
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Τα φώτα σβήνουν, ιδού η αυλαία
στο πάρκο βρέχει κι αυτή μοιραία
παίζει ένα ρόλο μικρού αλήτη
που στα δεκάξι ψάχνει για σπίτι
Δίπλα ο άλλος, ο καθωσπρέπει
λίγο μεγάλος, να την προτρέπει
ένα τσιγάρο και στα κομμάτια
όνειρα πλάνα στα άδεια μάτια
Δίκη αθώου, ποινή ερήμην
Μια παπαρούνα στο καλντερίμι
Τα φώτα ανάβουν, στο δρόμο κρύο
Και να η Αθήνα των σεναρίων
Σκηνή φινάλε σε μια αλέα
φιγούρες μαύρες, πέφτει η αυλαία
και να η Αθήνα σε ρόλο αλήτη
που στο κορμί της ψάχνει για σπίτι
Δίκη αθώου, ποινή ερήμην
Μια παπαρούνα στο καλντερίμι
Τα φώτα ανάβουν, στο δρόμο κρύο
Και να η Αθήνα των σεναρίων
|  |
Tекст: Andreas Parashou
Mузика: Adros Papapavlou
Прва представа: Mihalis Hatziyiannis
Svetla se gase, evo zavese
a u parku kiša neizbežna
igra ulogu male skitnice
što traži dom sa šesnaest godina
Pored nje muškarac, džentlmen
malo stariji, da je bodri
jedna cigara i na komade
u praznim očima varljivi snovi
Sudjenje nevinom, kazna u nedostatku dokaza
na kaldrmi jedna bulka
svetla se pale, na ulici studen
I eto Atine što piše scenarije
U jednoj aleji poslednja scena
crne figure, zavesa pada
I eto Atine u ulozi beskućnika
što u njenom telu traži dom
Sudjenje nevinom, kazna u nedostatku dokaza
na kaldrmi jedna bulka
svetla se pale, na ulici studen
I eto Atine što piše scenarije
| |
