 |
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Έγινε ο φόβος μου θυμός
μεγάλος σαν ωκεανός
που απλώνει διαρκώς.
Παίρνει διαστάσεις μαγικές
σαν την αγάπη αληθινές
με πνίγει αν δε με θες.
Κι είναι το μόνο που μπορώ
φύγε να σου πω.
Φύγε να σωθείς και να σωθώ
εγώ πονάω που σ’ αγαπώ.
Δε σε συγχωρώ
που άφησες να φτάσουμε ως εδώ.
Έγινε ο φόβος μου θυμός
πια δεν αμύνομαι αλλιώς
δεν έχω μάθει πώς.
Και ένα όπλο έχω τη σιωπή
μα αν με πλησιάσεις πιο πολύ
υψώνω μια φωνή.
Κι είναι το μόνο που μπορώ
φύγε να σου πω.
Φύγε να σωθείς και να σωθώ.
Εγώ πονάω που σ’ αγαπώ
δε σε συγχωρώ
που άφησες να φτάσουμε ως εδώ.
Δεν έχει επιστροφή και τέλος.
|  |
Tекст: Eleana Vrahali
Mузика: Dimitra Yalani
Прва представа: Eleftheria Arvanitaki
Moj je strah postao bes
veliki kao okean
što se neprestano pruža..
Uzima magične razmere
iskrene, kao ljubav što je
ako me ne želiš, udaviće me
I jedino što mogu
je da ti kažem "odlazi"
odlazi, da se spasiš, da se spasim
ja patim što te volim
ne opraštam ti
što si dozvolio do ovde da stignemo
Moj je strah postao bes
više se ne branim drugačije
nisam naučila kako
I jedno oružje imam, tišinu
ali ako mi se približiš više
glas ću da podignem
I jedino što mogu
je da ti kažem "odlazi"
odlazi, da se spasiš, da se spasim
ja patim što te volim
ne opraštam ti
što si dozvolio do ovde da stignemo
Nema povratka i tačka.
| |
