 |
Στίχοι: Βασίλης Καζούλης
Μουσική: Βασίλης Καζούλης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Καζούλης
Σε τούτη την πόλη δεν έχει γιορτή
τα παράθυρα κλείσαν
κι οι φίλοι σκορπίσαν
σαν φύλλα στη γη
Σε τούτο το δρόμο χωρίς τελειωμό
βαριά ανασαίνω
μπορώ και σωπαίνω
μα μένω εδώ
Εσύ σε λιμάνι γυρνάς βορινό
κι ο ήλιος θα δύσει
καθώς το καράβι κοιτώ το στερνό
που εδώ θα μ’ αφήσει
Τα φώτα που σκάνε στο κύμα ψηλά
σαν βάρκες που παίζουν
στα χείλη σου απάνω
τα θαλασσιά
Στου ανέμου να στείλεις τον πηγαιμό
τη λησμονιά σου
ανέβα και στάσου
σαν τον αφρό
Εσύ σε λιμάνι γυρνάς βορινό
κι ο ήλιος θα δύσει
καθώς το καράβι κοιτώ το στερνό
που εδώ θα μ’ αφήσει
|  |
Lyrics: Vasilis Kazoulis
Music: Vasilis Kazoulis
First version: Vasilis Kazoulis
In this city there is no celebration
the windows closed
and the friends dispersed
like leaves on land
In this endless road
I breath heavily
I can say nothing
but live here
You return to a nothern port
and sun will go down
as I stare the last boat
that will leave me here
Lights bursting like high waves
like boats playing
right on your lips
of sea-blue colour
Send your oblivion
On the winds' way
get up and stand up
like the foam
You return to a nothern port
and sun will go down
as I stare the last boat
that will leave me here
| |
