 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Κατερίνα Χέλμη
Πού να σε κρύψω φτωχή μου ψυχή
πού νά `βρω ένα χέρι ζεστό να πιαστώ
Γέμισε κλάμα η ακρογιαλιά
μοιάζει θαρρείς τ’ όνειρό μου με πουλιά
που τους πήρ’ ο βοριάς τη φωλιά
και τα τρομάζει η βουή του δρόμου
Νύσταξε ο ήλιος, πλαγιάζει νωρίς
έγιν’ ο ίσκιος πικρός και βαρύς
κι η ψυχή ξαγρυπνά μοναχή
στη βροχή
Μάζεψε λύπη σπασμένη καρδιά
είν’ η χαρά περιστέρι
σαν παιδί που πηδά στ’ αψηλό το κλαδί
και δε σ’ απλώνει ποτέ το χέρι
|  |
Lyrics: Lefteris Papadopoulos
Musica: Stavros Xarhakos
Prima esecuzione: Katerina Helmi
Dove ti nascondo povera anima mia
dove la trovo una mano calda da afferrare
Di pianto è piena la riva del mare
il mio sogno somiglia che dici a certi uccelli
cui tramontana ha strappato il nido
e li sgomenta il frastuono della via
Ha avuto sonno il sole, va presto a coricarsi
s'è fatto un buio triste e greve
e la mia anima veglia solitaria
sotto la pioggia
Dolore aduna, infranto cuore
è la gioia come una colomba
come un bimbo che salta sul più alto ramo
e non ti stende mai la mano
| |
