 |
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Της νύχτας οι φωνές, του δρόμου το φανάρι.
Ποιος ξέρει πού γυρνάς, πού νά `ρθω να σε βρω.
Ας ήταν μια φορά ακόμα να σε δω
να βγεις στο δρόμο μου μπροστά
μαζί σου να με πάρεις.
Δεν είν’ η αγάπη ζωγραφιά τα χρώματα ν’ αλλάξεις,
δεν είν’ αστέρι ο καημός τη μέρα να κρυφτεί,
ούτε παιχνίδι είν’ η καρδιά στην άμμο για να γράψεις,
δεν είν’ η αγάπη ζωγραφιά, σου το ’χω ξαναπεί.
Της νύχτας οι φωνές, τα σπίτια που παλιώνουν,
παράθυρα κλειστά σε πνίγουν στο λαιμό.
Ας ήταν μια φορά ακόμα να σε δω
την ώρα αυτή που σαν σκιές
τα λάθη μεγαλώνουν.
|  |
Lyrics: Lina Nikolakopoulou
Musica: Yiannis Spanos
Prima esecuzione: Dimitra Yalani
Le voci della notte,i lampioni della strada
chi lo sa dove giri, dove posso venire a trovarti,
potessi vederti ancora una volta
se tu uscissi nella strada di fronte
per prendermi con te.
L'amore non e' un quadro cui puoi cambiare i colori
non e' una stella il dolore che possa nascondere il giorno
ne' il cuore un giocattolo per scrivere sulla sabbia
l'amore non e' un quadro te lo torno a dire.
Le voci della notte, le case che invecchiano
finestre chiuse che ti soffocano nella gola,
potessi vederti ancora una volta
in questo momento nel quale
gli errori diventano grandi come ombre.
| |
