The stuff's time
Κίτρινο το σούρουπο η ώρα έξι και μισή πες μου κάτι μίλησε δεν αντέχω στη σιωπή κλείσε το παράθυρο, τρέμω και το σκέπασμα βαρύ τούτη η πόλη γίνηκε ανυπόφορη πληγή "Δες βραδιάζει, μη μιλάς μον’ έλα λίγο πιο κοντά" Ξέρω πως ανάσκελα θα μας βρούνε ένα πρωί σέρνοντας στο βλέμμα μας κάποια σιωπηλή κραυγή άδειο θαν’ το πρόσωπο κι η ματιά τους αδειανή με έναν αργό θάνατο να μας λειώνει το κορμί "Μη φοβάσαι σβήσ’ το φως δεν υπάρχει πού, πότε και πώς" "Πριν τελειώσει η νύχτα αυτή πριν μας έβρει το πρωί" Πες μου αν μ’ αγάπησες όσο ο ήλιος την αυγή όσο ο γκρίζος ουρανός κάποιας άνοιξης βροχή αν τον φόβο μου έβλεπες πίσω από κάθε μου φιλί πες μου αν μ’ αγάπησες όσο η νύχτα την σιωπή		The nightfall yellow, the time 6:30 Tell me something, speak, I can't stand the silence Close the window, I feel cold and the blanket is heavy This city became insufferable hurt “Look, it's getting dark don't talk just come closer to me” I know that, they will find us dead in a morning We will showing in our sight a silently holler Their face will be empty and their sight too With a dilatory death sweltering our body “Don't be afraid, you turn off the light there aren't, where? when?Άand how?” “Before this night is finished before find us the morning” Tell me if you loved me such as the sun the dawn Such as the grey sky, the spring's morning If you was seeing my fear, behind of every kiss of me Tell me if you loved me such as the night the silence
Tzonis © 09.05.2005

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info