Menetin toivoni
Τι πάθος ατελείωτο
που είναι το δικό μου,
όλοι να θέλουν τη ζωή
κι εγώ το θάνατό μου
Απελπίστηκα, μανούλα μου,
να υποφέρω,
κουράστηκα μες στη ζωή
τον Χάρο να γυρεύω
Όσο είναι η νύχτα σκοτεινή
έτσι `ναι κι η καρδιά μου
και σαν τη σιγανή βροχή
τρέχουν τα δάκρυά μου
Απελπίστηκα, μανούλα μου,
να υποφέρω,
κουράστηκα μες στη ζωή
τον Χάρο να γυρεύω
Θα πά’ να εύρω μια σπηλιά
με πέτρες και με χώμα,
εκεί θ’ αφήσω κόκαλα,
ζωή, ψυχή και σώμα
Mikä kärsimys loputon
onkaan omani,
kaikki haluavat elämää
ja minä kuolemaani
Menetin toivoni, äitini,
ja kärsin,
väsyin elämään
Kuoloa etsin
Niin kuin on yö pimeä
niin on sydämenikin
ja kuin hiljainen sade
juoksevat kyyneleni
Menetin toivoni, äitini,
ja kärsin,
väsyin elämään
Kuoloa etsin
Menen etsimään luolan
jossa kiviä ja maata,
sinne jätän luut,
elämän, sielun ja ruumiin
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 18.03.2009