Прошло је један
Τα δευτερόλεπτα μοιάζουν αιώνες η απουσία σου με ξενυχτά εγώ εδώ ξανά στην ίδια θέση όμως εσύ παντού και πουθενά Έχει πάει μία κι έχω αγωνία έχει πάει δύο κι ούτε να φανείς τρεις η ώρα πήγε όπως ήρθες φύγε φύγε απ’τη ζωή μου και μην ξαναρθείς Μοιάζουν οι ώρες μαχαιριές που το κορμί και την καρδιά μου τη χτυπάνε λοιπόν κουβέντα πια μη λες γιατί τα χάδια που μου δίνεις με πονάνε Περνάνε τα λεπτά σαν εφιάλτες και κάθε ανάμνηση με τυραννά εγώ εδώ ξανά μόνο για σένα όμως εσύ παντού και πουθενά Έχει πάει μία κι έχω αγωνία έχει πάει δύο κι ούτε να φανείς τρεις η ώρα πήγε όπως ήρθες φύγε φύγε απ’τη ζωή μου και μη ξαναρθείς Μοιάζουν οι ώρες μαχαιριές που το κορμί και την καρδιά μου τη χτυπάνε λοιπόν κουβέντα πια μη λες γιατί τα χάδια που μου δίνεις με πονάνε		Секунди су као векови, твоје одсуство ме држи будном, опет сам овде на истом месту, а ти си свуда и нигде.... Прошло је један, стрепим, прошло је два, ни да се појавиш, прошло је и три сата, иди као што си дошао, иди из мог живота и не враћај се више... Сати су као ножеви што тело и срце моје рањавају, не реци више ни реч јер ме твоји додири боле.... Пролазе минути као кошмари, а свака успомена ме мучи... Поново сам овде само за тебе, а ти си свуда и нигде.... Прошло је један, стрепим, прошло је два, ни да се појавиш, прошло је и три сата, иди као што си дошао, иди из мог живота и не враћај се више... Сати су као ножеви што тело и срце моје рањавају, не реци више ни реч јер ме твоји додири боле....
Thalia011, Katarina © 21.03.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info