Сантименталисти
Σε άσχημη κατάσταση το φίλο μου τον βρήκα,
αμίλητος με βλέπει, μα στην καρδιά του μπήκα.
Τα χείλη του ήταν κίτρινα, τα μάτια του κομμένα
και έκλαψα μαζί του κι εκείνονε και μένα.
Γιατί να είμαστε κι οι δυο αισθηματίες,
γιατί να μπλέκουμε σε παλιοϊστορίες;
Αφού στον κόσμο λιγοστές είν’ οι κυρίες,
γιατί να είμαστε λοιπόν αισθηματίες;
Φίλε, δεν είμαστε άτυχοι κι αν όλα δε μου τα `πες,
απλούστατα κι οι δυο μας πιστέψαμε σ’ αγάπες.
Είναι η καρδιά μας ένοχη και στον γκρεμό μάς πάει,
πληγώνεται, πονάει, αλλά ξαναγαπάει.
В трудно положение заварих приятеля си,
гледа ме безмълвно, но в сърцето му влязох.
Устните му бяха жълти, а очите му безжизнени
и заплаках заедно с него, и за него и за мен.
Защо да сме и двамата сантименталисти,
защ о да се забъркваме в стари истории,
щом в света малцинство са жените,
защо тогава да бъдем сантименталисти.
Пр иятелю, ние не сме без късмет, и дори и да не ми казваш всичко,
просто и двамата вярвахме в любовите,
виновно е сърцето ни, и към пропаст ни води -
наранява се, боли, ала пак обича.
gopata, Giwrgos © 04.04.2009