Ana Karenina
Στην πόλη μας δε φτάνει τρένο πια και συ προσμένεις.
Κόκκινη τσάντα έχεις αγκαλιά και περιμένεις.
Κοιτάς τα ξεχασμένα τα παλιά τα ξύλινα βαγόνια,
τους μαντεμένιους τους τροχούς, τις αλυσίδες τα μπουλόνια.
Αχ, που σκούριασαν τα χρόνια Άννα Καρένινα.
Όλα για σένα είναι μια φορά πάνω στις ράγες.
όλα για σένα είναι όπως παλιά καπνοί και ράγες,
Άννα Καρένινα.
Μέσα σε κύματα απ’ ατμό είδα μια νύχτα στο σταθμό να μπαίνει
καινούργια ατμομηχανή με οδηγό και θερμαστή και να σε παίρνει.
Κι από τότε τα τρένα σφυρίζουν μόνο για σένα,
Άννα Καρένινα.
Με καπνούς και με ήχους Άννα Καρένινα
Βράχους σε στίχους Άννα Καρένινα
A nuestra ciudad ya no llega tren; y tú aguardas.
Llevas abrazada una bolsa roja y esperas.
Miras los vagones de madera, viejos y olvidados,
las ruedas de hierro colado, las cadenas, los tornillos,
que oxidaron ¡ay! los años, Ana Karenina.
Todo está para ti como antiguamente, sobre los raíles.
Todo es para ti a un tiempo humos y raíles,
Ana Karenina.
Entre nubes de vapor vi una noche en la estación entrar
una locomotora de vapor nueva, con conductor y fogonero, y
llevarte,
Ana Karenina
Y desde entonces los trenes pitan sólo para ti,
Ana Karenina.
Avellinou © 04.04.2009