Katkeruuden kukka
Μες στην καρδιά μου φύτεψες
της πίκρας το λουλούδι.
Είναι ο πόνος μου,
είναι το δάκρυ μου,
το φαρμάκι που με κερνάς.
Εσύ το φύτεψες,
εσύ το πότισες
με το χέρι της απονιάς.
Βαθιά σε μαύρο πέλαγος
θα πνίξω την καρδιά μου,
καρδιά που έφταιξε
κι εσένα αγάπησε,
απ’ το κύμα ας σκεπαστεί.
Κι εσύ που πρόδωσες
την αγάπη μου
να ’χεις το κρίμα μες στη ζωή.
Sydämeeni istutit
katkeruuden kukan.
Se on kipuni,
se on kyyneleeni,
myrkky jonka tarjoat.
Sinä sen istutit,
sinä sitä kastelit
julmuuden kädellä.
Syvälle mustaan mereen
hukutan sydämeni,
sydämen joka syyllistyi
sinuun rakastumiseen,
aalto peittäköön.
Ja sinä joka petit
rakkauteni
olkoon pettymys elämässäsi.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 06.04.2009