Мoята съвест
Σ’ ένα δωμάτιο με σκιές
κι εσύ στη μέση δικαστής
και με τις λέξεις να με καις
και να μου λες
και να μου λες
και να μου λες
λάθη που έκανα και πέρασαν στο χθες
και να μου λες
και να μου λες
και να μου λες
και με δικάζεις με τύψεις και ενοχές
Συνείδησή μου
κι αυτό καρφί μου
μη με σταυρώνεις άλλο πια
αν τη ζωή μου
εσύ ορίζεις
σου την χαρίζω
παρ’ τη πια
Οι τύψεις πήρανε μορφές
και ο χρόνος ήρθε σαν ληστής
και έκλεψε τις ομορφιές
και εσύ μου λες
και εσύ μου λες
και εσύ μου λες
τα λάθη που έκανα και γίνανε φωτιές
και εσύ μου λες
και εσύ μου λες
και εσύ μου λες
σαν εφιάλτης τις νύχτες θα με καις
Συνείδησή μου
κι αυτό καρφί μου
μη με σταυρώνεις άλλο πια
αν τη ζωή μου
εσύ ορίζεις
σου την χαρίζω
παρ’ τη πια
В стая със сенки
и вътре ти съдия
с думи да ме изгаряш
и да ми казваш
и да ми казваш
и да ми казваш
грешките които направих в миналото
и да ми казваш
и да ми казваш
и да ми казваш
и да ме наказваш с угризения на съвеста и вина.
Съвест моя
остър гвоздей
не ме разпъвай повече
живота ми
ако ти определяш
подарявам ти го
вземи го.
Угризенията приеха образ
времето дойде като разбойник
и открадна хубавото
и ти ми казваш
и ти ми казваш
gopata, Giwrgos © 07.04.2009