Sulle isole deserte della tristezza (N. Gatsos)
Πού να `βρω τέσσερα σπαθιά
και μια λαμπάδα στη γροθιά
φωτιά να βάλω σήμερα
και να τον κάψω σίγουρα
τον κόσμο αυτό που αγάπησα
και μ’ άφησε και σάπισα
Στης πίκρας τα ξερόνησα
το δάκρυ μου κοινώνησα
και στης ζωής τη φυλακή
που δεν υπάρχει Κυριακή
ποτέ μου δε λησμόνησα
τη μοναξιά τη φόνισσα
Κι εσύ που ήρθες μια βραδιά
να μου ζεστάνεις την καρδιά
με πέταξες αλίμονο
στο μαύρο καταχείμωνο
με πρόδωσες και μ’ έφτυσες
ήσουν χαρά και ξέφτισες
Πού να `βρω τέσσερα κεριά
και στην ψυχή μου σιγουριά
φωτιά να βάλω γρήγορα
και να τον κάψω σήμερα
τον κόσμο αυτό που αγάπησα
και μ’ άφησε και σάπισα
και σάπισα, αγάπησα, αγάπησα, και σάπισα...
Appena trovo quattro spade
e un cero dentro il pugno
un incendio voglio appiccare oggi
e di certo lo mando a fuoco
questo mondo che ho amato
e che a marcire mi ha lasciato.
Sulle deserte isole della tristezza
ho fatto la comunione col pianto
e nella prigione della vita
dove non esiste Domenica
mai mai ho dimenticato
la solitudine assassina.
E tu che venisti una sera
a scaldare il mio cuore
purtroppo mi gettasti
nel cuore nero dell'inverno
mi tradisti e mi sputasti
eri una gioia ma così logora sei ora.
Appena trovo quattro candele
e un po' di pace nella mia anima
un incendio voglio subito appiccare
e oggi stesso lo mando a fuoco
questo mondo che ho amato
e che a marcire mi ha lasciato.
e sono marcito, ho amato, ho amato, e sono marcito...
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 17.04.2009