Sulla strada della vita (N. Gatsos)
Κάθε μεσημέρι κάθε δειλινό
σκέφτομαι ένα αστέρι μες στον ουρανό,
το `χω σαν πετράδι σε κρυφό γιαλό
κι έρχεται το βράδυ και παρακαλώ:
"Πάρε το μαχαίρι διώξε τη φωτιά,
γιάτρεψέ μου αστέρι τη λαβωματιά
κι ένα περιστέρι στείλε του βοριά
άνοιξη να φέρει και καλοκαιριά".
Στης ζωής τη στράτα πέφτει συννεφιά,
χάνονται τα νιάτα σβήνει η ομορφιά.
Γρήγορα περπάτα κι όσο θα γερνάς
την αγάπη κράτα να την προσκυνάς.
Πάρε το μαχαίρι διώξε τη φωτιά,
γιάτρεψέ μου αστέρι τη λαβωματιά
κι ένα περιστέρι στείλε του βοριά
άνοιξη να φέρει και καλοκαιριά.
Ogni mezzogiorno e ogni sera
penso a una stella in mezzo al cielo,
la credo una gemma su una riva nascosta
e arriva la sera e allora la prego:
"Prendi il coltello discaccia l'incendio,
guariscimi stella questa ferita
una colomba del nord mi devi mandare
primavera a portare e un'estate infinita".
Sulla strada della vita sono dense le nuvole,
giovinezza si perde bellezza svanisce.
Presto, cammina e negli anni che avrai
afferra l'amore, ché lo devi adorare.
"Prendi il coltello discaccia l'incendio,
guariscimi stella questa ferita
una colomba del nord mi devi mandare
primavera a portare e un'estate infinita".
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 11.05.2009