Nuoresta sua rakastin
Από μικρός σ’ αγάπησα με όλη την καρδιά μου και σ’είχα για παρηγοριά στη μαύρη μοναξιά μου και σ’είχα για παρηγοριά στη μαύρη μοναξιά μου. Για μένα ήσουνα εσύ ο ήλιος, το φεγγάρι και σένα που αγάπησα το ‘χα κρυφό καμάρι και σένα που σ’ αγάπησα το ‘χω κρυφό καμάρι. Με μια ελπίδα μυστική μέρα και νύχτα ζούσα και πότε να μεγάλωνες πουλί μου καρτερούσα και πότε να μεγάλωνες πουλί μου καρτερούσα. Στη μάνα σου να ‘ρχόμουνα να της το φανερώσω πως σ’αγαπούσ’ από μικρός και να σε στεφανώσω πως σ’αγαπούσ’ από μικρός και να σε στεφανώσω. Μα ‘συ όταν μεγάλωσες αχ, έφυγες μακριά μου και μένανε παράτησες στη μαύρη ερημιά μου και μένανε παράτησες στη μαύρη ερημιά μου.		Nuoresta sua rakastin kaikesta sydmestäni ja sinä mulle olit lohtuna mustassa yksinäisyydessäni ja sinä mulle olit lohtuna mustassa yksinäisyydessäni. Mulle olit sinä aurinko, kuu ja sinä jota rakastin olit salainen kamarini ja sinä jota rakastin olit salainen kamarini. Kera toivon salaperäisen päivin öin elin ja milloin kasvaisit sitä kultani odotin ja milloin kasvaisit sitä kultani odotin. Luokse äitisi olisin tullut hälle selvittääkseni että sua rakastin nuoresta ja että sinut naisin että sua rakastin nuoresta ja että sinut naisin. Mutta sinä kun kasvoit ah, kauaksi kaikkosit ja minut hylkäsit mustaan yksinäisyyteeni ja minut hylkäsit mustaan yksinäisyyteeni.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 28.05.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info