Le plancher
Κοντά στα κύματα θα χτίσω το παλάτι μου Θα βάλω πόρτες μ’ αλυσίδες και παγώνια Και μες στη θάλασσα θα ρίξω το κρεβάτι μου γιατί κι οι έρωτες μου φάγανε τα χρόνια Να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και τα μάτια γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια Ξυπνώ μεσάνυχτα κι ανοίγω το παράθυρο κι αυτό που κάνω ποιος σου το’ πε αδυναμία Που λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο και βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημεία Να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και τα μάτια γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια...		Tout pres des vagues je ferai construire mon palais. Je ferai mettre des portes avec des chaines et des paons. Et sur la mer je jetterai mon lit car les amours m' ont absorbe les ans. Que je dorme sur le plancher fermer les yeux aussi car il y a des gens qui se donnent totalement. Je me reveille a minuit et j' ouvre la fenetre Et ce que je fais qui te l' a dit faiblesse? Moi j' apprecie mon zero et le neant et je trouve le monde infirme aux points. Que je dorme sur le plancher fermer les yeux aussi car il y a des gens qui se donnent totalement.
sofiagera © 22.08.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info