La flamme
Μας είδαν να χορεύουμε κι είμαστε ευτυχισμένοι δε ήταν ούτε όνειρο ούτε υπαρκτή στιγμή Το κάνει η φαντασία μας σαν είναι λυπημένη προβάλει αλλιώς το έρωτα με κάθε αφορμή Είχα ανάψει μία φλόγα είχα ανάψει ένα κερί τι ωραία φέγγαν όλα που χωρίσαμε μπορεί Κι όπως έτρεμε η λάμψη σαν πνοή που σπαρταρά τις φορές που `χε χαράξει είδα όλες στη σειρά Μας είδαν να χορεύουμε περαστικά έναν μπάλο σε πανηγύρι σε νησί μπορούσαμε εγώ κι εσύ Μην κλαις για τίποτα άλλο		On nous a vu danser et nous etions heureux ce n' etait ni un reve ni un moment reel. C' est une creation de notre imagination qui, quand elle est triste projette l' amour autrement quand elle trouve le mobile. J' avais allume une flamme j' avais allume une bougie comme tout, brillait si bien, peut-etre car nous nous sommes separes. Et comme la lueur tremblait comme un souffle qui fremit les lignes qu' elle a tracees je les ai toutes vues l' une apres l' autre. Les passants nous ont vu danser un"ballo" a une fete traditionnelle, dans une ile, toi et moi ,nous aurions pu le faire. Ne pleure pas pour rien d' autre.
sofiagera © 22.08.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info