Ta dziewczynka na księżycu
Ένα βράδυ μαγεμένο είδα ξαφνικά στης σελήνης τον καθρέφτη δυο μικρά πουλιά Ήταν μάτια ξαφνιασμένα, μάτια γνώριμα. Μου είπαν λόγια ξεχασμένα και τα γνώρισα. Ήταν τα δικά μου μάτια, ήμουνα εγώ το κορίτσι στο φεγγάρι, δώδεκα χρονών. και ρωτούσα την καρδιά μου μήπως ξέρει αυτή πού πηγαίνουνε τα χρόνια, πώς περνάει η ζωή. Τόσο χρόνια ταξιδεύω δίχως τελειωμό, στο λαβύρινθο του κόσμου ψάχνω γυρισμό. Μα στης νύχτας τα σκοτάδια σαν κοιτώ ψηλά, στης σελήνης τον καθρέφτη βλέπω δυο πουλιά. Είν’ τα μάτια τα δικά μου κι είμαι πάλι εγώ το κορίτσι στο φεγγάρι, δώδεκα χρονών. Κι η καρδία μου με ρωτά μήπως ξέρει αυτή πού πηγαίνουνε τα χρόνια, πώς περνάει η ζωή. Πού πηγαίνουν αχ τα χρόνια, κι η γλυκιά η ζωή. Την καρδιά μου τη ρωτάω μήπως ξέρει αυτή!		W pewien wieczór pełen magii zobaczyłam ja Tam na lustrze księżycowym małe ptaszki dwa Były to zdziwione oczy oczy które znam Zapomniane rzekły słowa co w pamięci mam To me własne oczy były i to byłam ja Ta dziewczynka na księżycu w dniu dwunastu lat Swoje serce pytam stale może ono wie Dokąd lata te odchodzą dokąd życie mknie Tyle lat już podróżuję końca nie ma tu W labiryncie świata szukam wciąż powrotu dróg Lecz gdy pośród nocy cieni w górę wznoszę twarz Tam na lustrze księżycowym ptaszki widzę dwa To me własne oczy były i to byłam ja Ta dziewczynka na księżycu w dniu dwunastu lat Swoje serce pytam stale może ono wie Dokąd lata te odchodzą dokąd życie mknie Dokąd lata te odchodzą dokąd życie mknie Swoje serce pytam stale może ono wie
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 29.08.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info