Dzieci ulicy
Δες πώς αλλάζει γρήγορα πάλι Γρήγορα πάλι πώς αλλάζει ο καιρός Ποιος να προλάβει να ησυχάσει Σύννεφα γέμισε ξανά ο ουρανός. Τρέχουν οι σκάλες και τ’ αυτοκίνητα Τρέχουν οι ανάγκες μας και πίσω εμείς Μες στις ψιχάλες τα λιγομίλητα Παιδιά των δρόμων στάσου για να δεις Πώς περιμένουν το χειμώνα το βαρύ. Και κάθε μέρα, κάθε νύχτα Μας σημαδεύει μες στα μάτια η ζωή Κι όλο που πάει να μας πετύχει Εμείς ξυπνάμε πάλι ζωντανοί. Εργοδηγός ή βασιλέας Ζητιάνος ή πρωθυπουργός μωρό μου Χωρίς την πίστη της παρέας Καθένας ένας είναι κι ορφανός Μια μαριονέτα του θανάτου Στο χρόνο μέσα τσακισμένος κι έρημος.		Patrz jak się zmienia tak szybko znowu Tak szybko znowu aura zmienia się już Któż teraz zdąży się uspokoić Niebo się wypełniło chmurami burz Pędzą i schody pędzą samochody Pędzą potrzeby a za nimi i my Wśród mżawek łzawych wśród strumieni wody Dzieci ulicy milczą spostrzeż je ty Jak oczekują przyjścia zimy ciężkich dni I dnia każdego - każdej nocy Prosto nam w oczy życie strzał oddać chce Choć prawie damy mu się zaskoczyć Wciąż cali i wciąż żywi budzimy się Czy brygadier czy król na grodzie Czy żebrak czy sam premier ech kochanie Gdy zaufania ludzi niegodzien Każdy sierotą staje się bez dwóch zdań Jest marionetką w rękach śmierci W otchłani czasu poraniony całkiem sam
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 29.08.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info