Huumeissa
Σαν μαστουριάσω και γίνω
λειώμ’ από τη μαστούρα,
ξεχν’ όλα μου τα βάσανα
κι όλη μου τη σκοτούρα.
Με πίκρες και με βάσανα
με προίκισεν η φύση,
κι όλα περνούν και χάνονται
μόνο με το χασίσι.
Κι έτσι ησυχάζω και περνώ
κι ευφραίνω το κορμί μου
απ’ τη μαστούρα την πολλή
που `χω στη κεφαλή μου.
Εγώ μάγκας γεννήθηκα
και μάγκας θα πεθάνω,
και ας φυτρώσουν χασισιές
στον τάφο μ’ από πάνω.
Kun huumaannun ja muutun
raunioksi huumeista,
unohdaqn kaikki tuskani
ja kaikki murheeni.
Katkeruudella ja tuskilla
mua lahjoi luonto,
ja kaikki menee ohi ja häviää
vain hasiksella.
Niin rauhoitun ja pääsen
ja ilahdutan ruumistani
paljolla huimetuksella
joka mulla on päässäni.
Minä magkaksi synnyin
ja magkana kuolen,
ja istuttakoot hasista
haudalleni ylhäältä.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 29.08.2009