Užurbana ptica juga (Kotsiras)
Η μέρα τρέμει στη γη που μένω Χίλια σύννεφα κλαίνε Δεν είσαι εδώ Τον άδειο κόσμο Κοιτάζω έξω Όσο πίσω κι αν τρέξω Δε θα σε βρω Κάποτε ήσουν πληγωμένη Βιαστικό πουλί του Νότου Δεν μπορούσες να πετάξεις Δεν μπορούσες να ξεχάσεις Σ` ένα άδειο σπίτι Σαν παραμύθι Έχτισες στην καρδιά μου Ζεστή φωλιά Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια Τα νικάει η συνήθεια, η λησμονιά Κάποτε ήσουν πληγωμένη Βιαστικό πουλί του Νότου Δεν μπορούσες να πετάξεις Δεν μπορούσες να ξεχάσεις Η μέρα τρέμει στη γη που μένω Όλα μοιάζουν να λένε Δεν είσαι εδώ Καπνός και σκόνη Δεν ανασαίνω να το τέλος γραμμένο πια τι ζητώ Κάποτε ήσουν πληγωμένη Βιαστικό πουλί του νότου Δεν μπορούσες να πετάξεις Δεν μπορούσες να ξεχάσεις!		Dan podrhtava u zemlji gde živim hiljade oblaka plače nisi tu Prazan svet gledam spolja koliko god da se vratim neću te naći Nekada si bila ranjena užurbana ptica juga nisi mogla da poletiš nisi mogla da zaboraviš U praznoj kući kao bajci svila si u mome srcu toplo gnezdo ali sada znam bajke pobeđuje ih navika, zaborav.. Nekada si bila ranjena užurbana ptica juga nisi mogla da poletiš nisi mogla da zaboraviš Dan podrhtava u zemlji gde živim sve kao da govori nisi tu Dim i prašina ne dišem evo, kraj je zapisan, šta da tražim više Nekada si bila ranjena užurbana ptica juga nisi mogla da poletiš nisi mogla da zaboraviš
neraidaBGD, Ivana © 02.10.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info