Bennato e audace (D. Solomòs)
Ο δρόμος σου γλυκός και μοσχοβολισμένος,
στην κεφαλή σου κρέμεται ο ήλιος μαγεμένος.
Παλικαρά και μορφονιέ, γεια σου, καλέ χαρά σου!
Άκου! Νησιά, στεριές της γης, έμαθαν τ’ όνομά σου.
Εδώ `ναι χρεία να κατεβώ, να σφίξω το σπαθί μου,
πριν όλοι χάσουν τη ζωή κι εγ’ όλη τη πνοή μου.
Να μείνεις χώμα πατρικό, για μισητό ποδάρι,
η μαύρη πέτρα σου χρυσή και το ξερό χορτάρι.
Κοίταξα γρήγορα, γοργά αχ πού `ν ο δοξασμένος
γύρω σαΐτεψα ματιές αχ πού `ν ο παινεμένος.
Θύρες ανοίξτ’ ολόχρυσες για την γλυκιάν ελπίδα.
La tua strada è dolce e pregna di profumi,
sulla tua testa pende il sole pieno di magia.
Salve o bennato e audace, amico, a te la gioia !
Ascolta ! Isole e continenti appresero il tuo nome.
Qui giova che scenda io, che impugni la mia spada,
prima che la vita ognun perda, ed io tutto l'afflato mio.
Terra dei padri devi restare, contro l’odioso piede,
resti la bruna roccia d’oro e l’erba inaridita.
Ratto guardai, veloce, dov’è cui tocchi gloria,
sguardi saettai d’intorno, dov’è, ahi, cui tocchi elogio.
Porte tutte d’oro aprite alla speranza dolce.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 06.02.2010