Smeješ se
Απ’ τον σωρό των αστεριών
θα πάρω εν’ άστρο εγώ χλωμό
να στο κρεμάσω στο λαιμό
να το `χεις μενταγιόν
Γελάς
και τ’ άστρα θαρρείς
πως βγαίνουν νωρίς
για να σε δουν
Μιλάς
και στη σιγαλιά
νομίζεις πουλιά
πως κελαηδούν
Εσύ
που `χε ο ήλιος φωλιά χρυσή
φωλιά
τα σγουρά σου μαλλιά
Εσύ
που τόσον καιρό
ζητούσα να βρω
σαν θησαυρό
Smeješ se
i čini se da zvezde
izlaze ranije
da bi te videle
Pričaš
i u tišini
čini se kako ptice
cvrkuću
Ti
čiju je kovrdžavu kosu
sunce imalo kao zlatno gnezdo
gnezdo
Ti
koju sam tako dugo
tražio (da nađem)
kao blago
neraidaBGD, Ivana © 08.02.2010