La montaña
Θ’ ανέβω και θα τραγουδήσω
στο πιο ψηλότερο βουνό
ν’ ακούγεται στην ερημιά
ο πόνος μου με την πενιά
Με το βουνό θα γίνω φίλος
και με τα πεύκα συντροφιά
κι όταν θα κλαίω και πονώ
θ’ αναστενάζει το βουνό
Απάνω στο βουνό θα μείνω
κι από τον κόσμο μακριά
θα κλαίω μόνος θα πονώ
και θα μ’ ακούει το βουνό
Subiré y cantaré
a la montaña la más alta
para que mi dolor
sea escuchando en la soledad por la música
Seré amigo con la montaña
y compañero de los pinos
y cuando lloro y me duele
la montaña suspirará
Permaneceré en la montaña
y lejos del mundo
lloreré solo, me dueleré
y la montaña me escuchará
curros_mujer © 26.05.2010