Rajas
Μονάχος στην πόλη, βαθιά νυχτωμένος σκοπός και ελπίδα καμιά. Συνήθειες χρόνων, και κόπος χαμένος αλήτης καιρός με χτυπά. Γυρίζω σαν σβούρα, στο ίδιο σημείο κραυγές ενοχής και θυμού. Ακόμα και ο έρωτας, μου φαίνεται αστείος, Eπαίτης θεός του συρμού. Και μοιάζει η αλήθεια μου πελώριο ψέμα σε τοίχο η φωνή μου χτυπά, Ανοίγω τα μάτια σηκώνω το βλέμμα ξημέρωσε κι έξω φυσά. Αμέτρητες πόρτες στην πλάτη μου κλείνουν ρωγμές στο κορμί μου παντού. Και εγώ ξενυχτάω φουμάρω και πίνω μ’ αυτό το ρεφρέν του χαμού. Και μοιάζει η αλήθεια μου πελώριο ψέμα σε τοίχο η φωνή μου χτυπά, Ανοίγω τα μάτια σηκώνω το βλέμμα ξημέρωσε κι έξω φυσά. Ταξίδι πικρό σε άγνωστα μέρη στους δρόμους του νου θα χαθώ. Στροφή επί τόπου απλώνω το χέρι χιονίζει, τοπίο υγρό... Και μοιάζει η αλήθεια μου πελώριο ψέμα σε τοίχο η φωνή μου χτυπά, Ανοίγω τα μάτια σηκώνω το βλέμμα ξημέρωσε κι έξω φυσά.		Sólo en la ciudad, profundamente en la noche sin objectivo, sin esperanza hábitos de años y esfuerzos desaprovechados soy golpeado por el tiempo vagabundo Giro como un tio-vivo en el mismo lugar gritos de culpa y enfado Entonces el amor me parece divertido mendigo, un Dios de la moda y mi verdad me parece una mentira enorme mi voz golpea en el pared abro los ojos, elevo mi mirada amanece y fuera sopla innumerables puertas se cierran a mi espalda rajas en mi todo cuerpo permanezco despierto y fumo y bebo por este estribillo de pena y mi verdad me parece una mentira enorme mi voz golpea en el pared abro los ojos, elevo mi mirada amanece y fuera sopla Viaje amargo en los lugares desconocidos me perderé en las calles de la mente una vuelta en el mismo lugar está nevando, un paisaje mojado. y mi verdad me parece una mentira enorme mi voz golpea en el pared abro los ojos, elevo mi mirada amanece y fuera sopla
fcotrina © 28.05.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info