Una nube
Πάνω σ’ ένα γράμμα τ’ όνομά σου,
Κάτι ξανά θυμήθηκες και κλαις.
Μαζεύεις βιαστικά τα πράγματά σου,
όλα για μας τελειώσανε μου λες.
Και δεν μπορείς να το δεχτείς πως στη ζωή μας
νύχτωσε τόσο νωρίς.
Και δεν μπορείς να λες μετά
πως τώρα εμείς οι δυο θα ζούμε χωριστά.
Ήρθε πάλι ο χειμώνας στη καρδιά σου
ένα σύννεφο που έφερε βροχή.
Μα όταν βλέπεις καλοκαίρια στα όνειρά σου,
θα `ναι οι μέρες που περάσαμε μαζί εγώ κι εσύ.
Λες ένα γεια και στέκεσαι στην πόρτα,
σαν ψέματα σου φαίνονται όλα αυτά.
Πως θα `θελες να είμαστε όπως πρώτα
μα τώρα είναι πια πολύ αργά.
Και δεν μπορείς να το δεχτείς πως στη ζωή μας
νύχτωσε τόσο νωρίς.
Και δεν μπορείς να λες μετά
πως τώρα εμείς οι δυο θα ζούμε χωριστά.
Sobre una carta tu nombre,
Has recordado algo y lloras.
Recoges tus cosas apresuradamente,
me dices que todo terminó para nosotros.
Y no puedes aceptar que en nuestras vidas
anocheció tan pronto.
Y no puedes decir después
que ahora nosotros dos viviremos separados.
Ha vuelto el invierno a tu corazón
una nube que trajo lluvia.
Pero cuando veas veranos en tus sueños,
serán los días que pasamos juntos yo y tú.
Dices un adiós y te quedas en la puerta,
todo esto te parece una mentira.
Cómo quisieras que estuviéramos como antes
pero ahora ya es demasiado tarde.
Y no puedes aceptar que en nuestras vidas
anocheció tan pronto.
Y no puedes decir después
que ahora nosotros dos viviremos separados.
Lezokua81, Ion Gil Fuentetaja © 28.05.2010