La danza dei sette veli
Πέπλα κόκκινα μαλλιά
του κόσμου ανοίγουν τη θηλιά.
Οι ψευδαισθήσεις μου σκορπούν
σαν γέρνουν να προσευχηθούν
στο γυμνό της το κορμί.
Θεοί και μύστες, του κόσμου θύτες
θα σβήσουν όλοι μια στιγμή.
Τσιγγάνοι, αγύρτες, της γης ξενύχτες,
θα δουν την άνοιξη μια αυγή.
Φωτιά στου κοριτσιού το βλέμμα
τρελό στήνει χορό για μένα.
Επτά τα μυστικά της πέπλα,
καρδιά τις αντοχές σου μέτρα.
Στης σαγήνης το χορό
το μέλλον γίνεται παλιό,
τα ζάρια πέφτουν και κυλούν,
τα τείχη ξύλινα καλούν
κι όλα γίνονται ξανά.
Οι Δυσδαιμόνες, μες τους αιώνες
του φόνου ψάχνουν την πηγή.
Κι οι μάνες μόνες στους ελαιώνες
λατρεύουν πάλι την πληγή.
Φωτιά στου κοριτσιού το βλέμμα
τρελό στήνει χορό για μένα.
Επτά τα μυστικά της πέπλα,
καρδιά τις αντοχές σου μέτρα.
Veli di capelli rossi
si sciolgono tutti i nodi.
Le mie illusioni frantuma
come piegandosi a pregare
con il suo corpo nudo.
Dei e devoti, vittime del mondo
svaniranno tutti in un attimo.
Zingari, vagabondi e nottambuli di questa terra
vedranno un giorno la primavera.
Fuoco nello sguardo della ragazza,
per me danza un ballo folle.
Sette segreti i suoi veli,
misura la resistenza del suo cuore .
Con la seduzione della sua danza
il futuro diventa passato,
I dadi cadono rotolando
le pareti di legno risuonano
e tutto torna di nuovo.
Desdemona, nei secoli
cerca il perchè del suo delitto.
Le madri restano negli oliveti
adorando di nuovo le ferite
Fuoco nello sguardo della ragazza,
per me danza un ballo folle.
Sette segreti i suoi veli,
misura la resistenza del suo cuore .
murex, Raf © 28.05.2010