Una flor del invierno
Φθινόπωρο στον έρωτα απόψε ανατέλλει αρισμαρί και μέλι μύρισαν τα βουνά κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός το χώμα το βρεγμένο σαν κάρβουνο αναμμένο η ομορφιά πονά. Φιλί γυρεύω του ουρανού κι αυτός μου δίνει στάχτη μα απ’ της καρδιάς τ’ αδράχτι σαν θέλω να κοπείς σαλεύουν τα πορτόφυλλα κι η κλειδωνιά γυρίζει αέρας μου σφυρίζει αν έρθεις, μην αργείς. Γδύσου κι από τα μάτια μου πάρε νερό και πλύσου ο χωρισμός θυμήσου είναι χειμωνανθός τη λύπη την κατοίκησα σε νύχτα και σε μέρα σ’ αφήνω στον αέρα για να σε βρω στο φως. Η αγάπη φόβους και όνειρα δειπνά προτού ραγίσει στου πόνου το ξωκλήσι αγιάζει η ερημιά κι εγώ μια θλίψη που ζητώ για να με σημαδέψει το φως πριν βασιλέψει θα σ’ αρνηθώ ξανά.		Esta noche el otono del amor sale romero y miel huelen las montanas y miro en silencio la tierra mojada como carbon ardiente la belleza me duele Pido el beso del ciélo y él me da ceniza pero incluso si quiero que te cortaras por el huso del corazón, puertas y ventanas mueven ligeramente y la cerradura se vuelve el viento silba a mí, si tú vienes, no llegues tarde Desnudate y ten agua de mis ojos y lavate la despidida, recuerda, es una flor del invierno habito la tristeza en la noche y en el día, te dejo en el aire para encontrarte en la luz El amor cena miedos y sueños antes de rajarse la soledad se consangra en la hermita del dolor y yo me vuelvo en una tristeza que la pido para marcarme, antes que la luz se pone, yo te negaré de nuevo Desnudate y ten agua de mis ojos y lavate la despiedida, recuerda, es una flor del invierno habito la tristeza en la noche y en el día te dejo en el aire para encontrarte en la luz
curros_mujer © 28.05.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info