Solitude sur la route nationale
Ποτέ ξανά
δε θάρθω να σε βρω,
στους δρόμους δε θα βγω,
ποτέ ξανά.
Η μοναξιά της εθνικής
για την καρότσα της ψυχής
υπέρβαρο φορτίο.
Εσύ δε λες ποτέ να `ρθείς,
να γίνει το εγώ εμείς
κι ο έρωτας για δύο.
Τι έκανα για πάρτη σου
αν κοίταζες το χάρτη σου,
χιλιόμετρα και ώρες αν μετρούσες,
μπορεί και να ντρεπόσουνα,
για μια φορά να `ρχόσουνα
κι εσύ αν μ’ αγαπούσες.
Στη μοναξιά της εθνικής
το πορτοφόλι της ψυχής
διόδια πληρώνει.
Τα ρέστα φτάνουν για καφέ,
μα της καρδιάς το βερεσέ
ποτέ δεν ξεχρεώνει.
Jamais plus
Je n'irai te trouver
Sur les routes je ne sortirai
Jamais plus
La solitude de la route nationale
Est un fardeau trop lourd
Pour le carrosse de l’âme
Et toi tu ne dis jamais que tu viendras
Pour que nous ne fassions qu’un
Et l’amour pour nous deux.
Qu’ai-je fait pour toi
Si tu regardais ton parcours
Si tu comptais les kilomètres et les heures
Il se pourrait que tu aies honte
Pour une fois que tu pourrais venir
Et que tu m'aimerais
Dans la solitude de la route nationale
Le porte feuilles de l’âme
Acquitte un péage.
La monnaie suffit pour un café
Mais la dette du cœur
Jamais ne se règle.
www.projethomere.com © 28.05.2010