Life is a joke
Γράφω εγώ συνθήματα
γράμματα, μηνύματα
και ούτε μια απάντηση
χρόνια έχω συντροφιά
αντί για σένα μια σκιά.
Μόνη τα μεγάλωσα
τα όνειρα που μάλωσα
που κλαίνε σε ζητούν διαρκώς
μα μου λείπεις δίχως άλλοθι
αχ, τι ζωή παράλογη.
Ένα αστείο η ζωή
δεν έχει πώς, ούτε γιατί
κι εγώ που ζω καιρό για δύο
πια δε γελάω μ` αυτό τ` αστείο
εγώ για δύο.
Φτιάχνω εγώ καφέ για δυο
και μιλάω στο κενό
σου συζητώ τα νέα μου
σε βλέπω στον καθρέφτη μου
σε νιώθω εδώ συμπαίκτη μου.
I keep on signaling
Writing letters, messages
And there hasn’t been an answer
For years my only company
Is a shadow instead of you
All by myself I raised them
Those dreams that I scolded
The same ones that cry and keep on asking for you
But I miss you and I have no alibi
Oh what an insane life
Life is a joke
There’s no how or why
And I that I live for two for so long
I don’t laugh with this joke anymore
I, for two
I m making some coffee for two
And I talk with emptiness
I discuss with you my news
I see you on my mirror
I feel you here as my playmate
nightdreamer © 28.05.2010