Mihin asti
Κι άλλο καράβι έφυγε
κι άλλο ένα σπίτι κλαίει
κι άλλο καντήλι γυρισμού
μερόνυχτα θα καίει.
Ως πότε Θεέ μου θα `ναι γραμμένο
για τα δικά μας τα παιδιά
ν’ απλώνουν ρίζες σε χώμα ξένο
και σ’ άλλους ουρανούς κλαδιά.
Κι άλλο καράβι γέμισε,
μαντήλια μουσκεμένα
κι άλλες αγάπες μείνανε
με χέρια απλωμένα.
Ως πότε Θεέ μου θα `ναι γραμμένο
για τα δικά μας τα παιδιά
ν’ απλώνουν ρίζες σε χώμα ξένο
και σ’ άλλους ουρανούς κλαδιά.
Ja toinen laiva lähti
ja toinen koti itkee
ja toinen paluun kynttilä
vuorokaudet palaa.
Mihin asti jumalani on kirjoitettu
omille lapsillemme
että ojentavat juurensa maahan vieraaseen
ja toisiin taivaisiin oksat.
Ja toinen laiva täyttyi,
nenäliinoista märistä
ja toiset rakkaudet jäivät
käsin ojentunein.
Mihin asti jumalani on kirjoitettu
omille lapsillemme
että ojentavat juurensa maahan vieraaseen
ja toisiin taivaisiin oksat.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 28.05.2010