Onda lunga ((Kavvadias)
Μπάσες στεριές ήλιος πυρρός και φοινικιές ένα πουλί που ακροβατεί στα παταράτσα γνέφουνε δυο στιγματισμένα μαύρα μπράτσα που αρρώστιες τα `χουνε τσακίσει τροπικές Παντιέρα κίτρινη σινιάλο του νερού φούντο τις δυο και πρίμα βρέξε το πινέλο τα δυο φανάρια της νυκτός κι ο Πιζανέλο ξεθωριασμένος απ’ το κύμα του καιρού Το καραντί το καραντί θα μας μπατάρει σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει Όρντινα δίνει ο παπαγάλος στον ιστό όπως και τότε απ’ του Κολόμπου την κουκέτα χρόνια προσμένω να τυλίξεις τη μπαρκέτα χρόνια προσμένω τη στεριά να ζαλιστώ Φωτιές ανάβουνε στην άμμο ιθαγενείς κι αχός μας φτάνει καθώς παίζουν τα όργανά τους της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς Φύκια μπλεγμένα στα μαλλιά στο στόμα φύκια έτσι ως κοιμήθηκες για πάντα στα βαθιά κατάστιχτη πελεκημένη απο σπαθιά διπλά φορώντας των Ίνκας τα σκουλαρίκια Το καραντί το καραντί θα μας μπατάρει σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει		Coste piatte, sole rossastro e palme un uccello acrobata sopra i paterazzi, ci fanno segni due braccia coi tatuaggi che i malanni dei tropici hanno stremato. Bandiere gialle segnale del fondale fondo alla seconda, acqua ad àncore appennellate, i due fanali notturni e quello a poppavia che l'onda di tempesta ha scolorato. L'onda lunga, l'onda lunga ci ribalterà è marcia la carena, ruggine e cemento per tempo alla masca di pruavia a dritta è andato a dormire lo squalo che pilota. Di sopra l'albero dà ordini il pappagallo come una volta nella cuccetta del Colombo da anni aspetto che al solcometro dia volta da anni aspetto di barcollare in terraferma. Indigeni fanno fuochi sulla sabbia suonano i loro strumenti, ci giunge l'eco, sbaragliando tutte le morti in mare voglio che tu appaia sulla biscaglina. Alghe impigliate nei capelli alghe in bocca come ti addormentasti per sempre negli abissi coi tuoi tatuaggi e spaccata da un fendente e con indosso i doppi orecchini incaici. L'onda lunga, l'onda lunga ci ribalterà è marcia la carena, ruggine e cemento per tempo alla masca di pruavia a dritta è andato a dormire lo squalo che pilota.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 27.11.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info