Questi abbracci stranieri (M.Eleftherìou)
Αυτές οι ξένες αγκαλιές
ήταν κάποτε φωλιές
κι είχαν μάτια είχαν στόμα
κι όλο σου μιλούν ακόμα
σου μιλούν και σου φωνάζουν
κι είναι σαν ν’ αναστενάζουν
Αυτά τα δέντρα στη βροχή
ήταν ανθρώποι μοναχοί
ήταν άνθρωποι δικοί μας
που αγαπήσανε μαζί μας
ποιος τους έπιασε στα δίχτυα
κι ορφανέψαν τόσα σπίτια
Questi abbracci stranieri
furono talora nidi
e avevano occhi avevano bocche
e ancor sempre ti parlano
ti parlano e ti chiamano
e pare che sospirino
Questi alberi sotto la pioggia
furono uomini solitari
erano i nostri uomini
che amarono con noi
chi li ha presi nelle reti
e le case sono vuote
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 27.11.2010