The homeland
Νύχτα απ’ τη Θήβα ξεκίνησα
Κάστρα και πύλες προσκύνησα
Ξημέρωνε
Κι αρχίνησα
Στ’ άρμα του χρόνου του γόνιμου
Πέρα απ’ τη μοίρα και μόνη μου
Μού `διωχνε ο κάμπος τη σκόνη μου
Στα σύνορα του ανώνυμου
Μοίρα του ανθρώπου εναγώνια
Θήβα Αλβανία Ομόνοια
Πανάρχαια
Κι αιώνια
Ποια πατρίδα σε διώχνει
Και ποια σε χρειάζεται
Ποια σε νοιάζεται γη
Ποια εικόνα
Στα στήθια του κόσμου τραντάζεται
Σαν ανάσταση ζωντος Θεού
Που αργεί
At night I set off from Thebes
Castles and gates i praised
It was the break of dawn
and i begun
On the chariot of the fruitful time
Beyond the fate and on my own
The plain was throwing my dust away
At the borders of the nameless
Tormenting destiny of man
Thebes Albania Omonia
So ancient
And infinite
Which land pushes you away
And which one needs you
Which land cares about you
Which icon
Does tremble on the chest of the world
Like rebirth of a living God
That's taking too long
Piper87 © 27.11.2010