Sinuun kun sotkeennuin
Ο κόσμος με κατηγορεί
δεν ξέρω τι θα γίνω
μαζί σου εγώ που τα `μπλεξα
κανέναν δε γνωρίζω.
Οι πόνοι κι οι αναστεναγμοί
δουλεύουν το κορμί μου
και η καρδιά μου η δύστυχη
σπαράζει απ’ την οργή μου.
Αχ, πώς με καταντήσανε
τα πονηρά σου μάτια,
αλήτης έτσι ν’ αγρυπνώ
μες στα στενά σοκάκια
και μες στις μπίρες ξενυχτώ
κι αδειάζω ποτηράκια.
Maailma mua syyttää
en tiedä mitä tekisin
sinuun kun sotkeennuin
ketään en tunne.
Tuskat ja huokaukset
ravistavat ruumistani
ja sydämeni onneton
särkyy kiukustani.
Ah, kuinka mut saivatkaan
ovelat silmäsi,
kulkurina niin valvomaan
kapeilla kujilla
ja kaljan kanssa kukkumaan
ja tyhjentelemään laseja.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.11.2010