Gdy nie kochasz mnie
Των ματιών σου το φως με ζαλίζει και τα λόγια μου μένουν μισά Τα δυο χέρια σου έγιναν ρίζες που με ‘δέσαν στη γη σου βαθειά Κι όλα χάρτινα φαντάζουν όλα λίγο με πειράζουν αν δε μ’ αγαπάς Ο χορός είναι αγγαρεία, το τραγούδι φασαρία αν δε με κοιτάς Αχ, φως μου αν δε μ’ αγαπάς... Κάθε μέρα που ξημερώνει τη μισώ αν δε σ’ έχω εδώ Σε κοιτώ και ξεχνάω τον χρόνο σε ζητώ σαν ψωμί σαν νερό		Obezwładnia mnie twoje spojrzenie Moja mowa w połowie się rwie A twe dłonie są niczym korzenie Które wpletły mnie w głąb ziemi twej Wszystko płaskie się wydaje Wszystko się drażniące staje Gdy nie kochasz mnie Jak udręka bywa taniec Niczym kłótnia jest śpiewanie Gdy odwracasz się Gdy gaśniesz Gdy nie kochasz mnie Każdy dzień który witam o świcie Jest tak przykry gdy nie ma cię tu Trwam w swym szczęściu gdy mogę cię widzieć Jesteś chlebem i wodą mych ust
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 27.11.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info