Apologetic girls
Αυτό το άδειο βλέμμα στον καθρέφτη μου κάπου το ξέρω καλά από παλιά Nα με κοιτάει όπως οι γκρίζες οι κοπέλες που μ’ αγάπησαν κάτι χλωμές κάτι χοντρούλες με γυαλιά Αυτές που δεν τους ρίχνεις δεύτερη ματιά ξενοδοχεία της αγάπης νυχτωμένα Που περιμένεις να περάσει η μπόρα και μετά φεύγεις και σε κοιτάζουν λυπημένα Το ξέρουν από την αρχή μα πάντα ελπίζουν όταν σου δίνουν με αγωνία το φιλί τους Το βλέπουν μες στα μάτια σου το βλέπεις στα δικά τους ένα σωρό "τελειώσαμε" η ζωή τους Μου μείνανε οι θεωρίες και τα λόγια ένα "τελειώσαμε" και εγώ μες στη ζωή σου Έφυγα σαν τον κλέφτη δίχως λόγια και δεν λογάριασα την πίκρα τη δική σου Ένας γελοίος παρλαπίπας κοκοράκος που όπου με παίρνει και μένα κοκορεύομαι Ένας χαζός και ζαλισμένος ανθρωπάκος μες του φαλλού μου το φολκλόρ να κοροϊδεύομαι Κορίτσια της συγγνώμης μες στα μάτια σας είναι μια λύπη που δεν έχω εγώ ξεχάσει Κορίτσια, γκρίζα, νεράιδες της αγάπης ό, τι ήτανε να χάσω το έχω χάσει Κι απ’ ότι μου ‘μεινε ετούτο το τραγούδι σας δίνω απόψε που μονάχος ξενυχτάω μοιάζει χαζό μα είναι το λουλούδι είναι το χάδι και τα λόγια που χρωστάω είναι το χάδι τ’ απαλό που σας χρωστάω		That blank look in my mirror I know it very well from long ago. Staring at me like the gray girls that loved me some pale, chubby ones with glasses. Those that you do not give them a second look Love hotels benighted. You are waiting for the storm to pass and then you take off and they look at you being sad. They know it from the beginning but they always hope when they give you their kiss with distress They see it in your eyes you see it in their own Lots of "we are done" their lives. What I am left with are the theories and the words I am an "we are done" in your life as well I left like a thief without words and I did not reckon your sorrow A ludicrous, boisterous little rooster where ever he takes me I boast A stupid and dazed little man I fool my self Inside the phallus of my folklore Apologetic girls in your eyes there is a sorrow that I have not forgotten Girls, gray, fairies of love everything I was supposed to loose I have lost it And all that remained for me is this song I give it to you tonight while awake all alone It seems silly but it is the flower It is the caress and the words that I owe It is the gentle caress that I owe to you
Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης © 03.01.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info