Ainda e se faltares, estarás comigo
Παγώνουν οι νύχτες, αδειάζουν οι μέρες Ξεφτίζουν των φίλων οι καλημέρες Πολλές ανάσες, τελειώνει ο αέρας ασήκωτο βάρος το τέλος της μέρας Ακόμα κι αν έφυγες είσαι κοντά μου Είσαι η όαση στην ερημιά μου Ακόμα κι αν λείπεις είσαι μαζί μου Κάνεις παράδεισο την κόλαση μου Η πόλη με πνίγει, μα εγώ δραπετεύω Τα ματιά σου δρόμοι, που μέσα ξεφεύγω Η πόλη με πνίγει απλά κοίταξε με σ’ αλλιώτικους κόσμους, φυγάδεψε με Ακόμα κι αν έφυγες...		Geladas as noites, esvaziados os dias Desaparecem os beijos e os bons dias muitos suspiros, terminam os ares tornam-se me cinza o fim dos dias. Ainda e se partires, estás perto de mim Estás em Oasis em meu deserto Ainda e se faltares estarás comigo, Fazes o paraíso em meu inferno A cidade em sufoco, mas eu escapo Os olhos seus nas ruas, que dentro esqueço A cidade sufocada, simplesmente me olha em outro mundo, foge de mim ainda e se partires...
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 16.01.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info