Dosadni su mi
Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν, τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν, που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά, σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί, τους έχω βαρεθεί. Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα, των γραφειοκρατών η φάρα, στήνει με ζήλο περισσό, στο σβέρκο του λαού χορό, στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή, την έχω βαρεθεί. Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους, τους Ευρωπαίους, τους προφεσόρους, που καλύτερα θα ξέρανε πολλά, αν δε γεμίζαν ολοένα την κοιλιά, υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί, τους έχω βαρεθεί. Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες, κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες, κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς, με ιδεώδεις υποτακτικούς, που είναι στο μυαλό νωθροί, μα υπακοή έχουν περισσή, τους έχω βαρεθεί. Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος, κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος, που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά, αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί, τον έχω βαρεθεί. Κι οι ποιητές με χέρι υγρό, υμνούνε της πατρίδας τον χαμό, κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια, με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια, σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί, τους έχω βαρεθεί. Κι οι ποιητές με χέρι υγρό, υμνούνε της πατρίδας τον χαμό, κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια, με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια, σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί, τους έχω βαρεθεί. Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί, τους έχω σιχαθεί.		Hladnu zenu, koja me dodiruje Laznog drugara, koji mi zahvaljuje Koji od drugih, hrabrost potrazi A on, uvek po sebi se sere U gradu, koji se podelio na dve Dosadno mi je I kazite, zasluzuje nase vreme Onih birokrata pleme Stave se zeljom velikom Igraju po covecim vratom U sirom istorije pokretu Dosadni mi su I sta bismo gubili, bez svih ovih Bez profesora, svapskih onih Koji bi bolje razumeli sve Da nisu punili, uvek stomake Sluge, mace, sire roblje Dosadno mi je I ucitelji mladosti jesu lazovi Vode ucenike da budu robovi Svaku zastavu na jarbol nose Uz idealiste, prave sluge Koji su na umu, umorni svi Ali poslusnost, imaju svi Dosadni su mi I srednji covek po tome isvestni Nikad pobednik a slucaj nesrecni Koji navika, svaku zlobu Samo da ima, punu torbu I revolucije u snovima trazi Dosadan mi je I pesnici rukom mokrom Slave oni nase otadzbine padom Strastom iz zlobe se prave stihovi Sa njim udruzeni nasi vragovi Jegulje gadne prodali se svi Dosadni su mi I pesnici rukom mokrom Slave oni nase otadzbine padom Strastom iz zlobe se prave stihovi Sa njim udruzeni nasi vragovi Jegulje gadne prodali se svi Odvratni su mi Jegulje gadne prodali se svi Odvratni su mi
Hoodlum1919 © 22.01.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info