Muisto
Μια φωτιά καίει το μυαλό μου
και οι σκέψεις μου στάχτη γίνονται
που σκορπίζονται στ’ ανοιχτά του ανέμου
να σε βρουν εκεί που βρίσκεσαι.
Μια βροχή πνίγει τη φωνή μου
και οι λέξεις ποτάμια γίνονται
να κυλήσουνε μέχρι την καρδιά σου
να σου πούνε πόσο σ’ αγαπώ.
Μήπως είδε κανείς σας τον καλό μου
νά `χει αγκαλιά τον άνεμο;
μήπως είδε κανείς σας τον καλό μου
να κοιμάται μέσα στο νερό;
Liekki mieltäni polttaa
ja ajatukseni tuhkaksi menevät
ja hajoavat tuulen aukeille
löytääkseen sinut missä oletkin.
Sade ääneni hukuttaa
ja sanat joeksi muuttuvat
vieriäkseen sydämeesi asti
kertoakseen sulle että sua rakastan.
Näkikö joku teistä rakkaani
halaavan tuulta?
näkikö joku rakkaani
nukkuvan vedessä?
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 28.01.2011