Un crapaud
Στα νερά της πηγής ένας βάτραχος
λυπημένος, βαρύς και ατάραχος.
Ποιος να ξέρει τι να σκεφτότανε
κι αν στον κόσμο κανείς τον νοιαζότανε!
Ποιο ραβδί μαγικό να τον άγγιξε
και ποτέ την ψυχή του δεν άνοιξε.
Το ποτάμι μπροστά του αγνάντευε.
Τι του έφερα δώρο δε μάντευε.
Από μένα με αγάπη,
απ τα βάθη της καρδιάς,
πάρε τούτο το φιλάκι
κι όταν γίνεις βασιλιάς,
μην ξεχάσεις τα παιδιά
που κοιμούνται στα παγκάκια
και ξυπνάνε βατραχάκια.
Η αγάπη τον κόσμο ανάστησε
κι ένα νούφαρο πλάι του βλάστησε.
Το ποτάμι ξανά πίσω γύρισε,
στην πηγή που η άνοιξη μύρισε.
Παραμύθια κι αλήθεια μπλεχτήκανε
και τα μάγια της νύχτας λυθήκανε.
Μια ευχή στο αυτί του ψιθύρισα,
άνοιξα αγκαλιά και τον φίλησα.
Από μένα με αγάπη,
απ τα βάθη της καρδιάς,
πάρε τούτο το φιλάκι
κι όταν γίνεις βασιλιάς,
μην ξεχάσεις τα παιδιά
που κοιμούνται στα παγκάκια
και ξυπνάνε βατραχάκια.
Dans les eaux d’une source, un crapaud
Triste, grave et tranquille.
Qui pouvait savoir ce qu’il pensait
Et si quelqu’un par le monde
Prenait soin de lui !
Quelle baguette magique pour le toucher
Et ne jamais ouvrir son âme.
Il contemplait la rivière devant lui.
Il ne devinait pas ce que je lui apportais en cadeau.
De ma part, avec amour,
Du fond du cœur,
Prends ce petit baiser
Et quand tu deviendras roi
N’oublie pas les enfants
Qui dorment sur des bancs
Et qui se réveillent en petits crapauds.
L’amour a ressuscité le monde
Et un nénuphar a poussé à côté de lui
La rivière est revenue
A la source où le printemps embaumait.
Des contes et la vérité se sont mêlés
Et la magie de la nuit s’est dénouée.
J’ai chuchoté un vœu à son oreille
Je lui ai ouvert les bras et je l’ai embrassé.
De ma part, avec amour,
Du fond du cœur,
Prends ce petit baiser
Et quand tu deviendras roi
N’oublie pas les enfants
Qui dorment sur des bancs
Et qui se réveillent en petits crapauds.
Elpida06 © 30.01.2011