Olá
Απόψε πάλι έχεις εξαφανιστεί
και όλα κρέμονται σε μια κλωστή
πάντα με σκότωνες και σου’λεγα το ναι
αυτή τη πόρτα δε στην έκλεισα ποτέ
Απόψε μ’έριξες μα εγώ θα σηκωθώ
σε τοίχους τέσσερις δε θα κλειστώ
στο κινητό σου σ’εθνικές και σε στενά
θα βρεις μηνύματα που λένε άντε γεια
Άντε γεια εγώ φεύγω λοιπόν μακριά
μου’χεις κάνει να ξέρεις πολλά
μα σου εύχομαι να’σαι καλά άντε γεια
Άντε γεια μια ευαίσθητη είχα καρδιά
που την έριξες μεσ’το βοριά
όμως κάπου θα βρω μια στεριά άντε γεια
Απόψε θέλω μυστικά να εκραγώ
κι είναι καλύτερα να μη σε δω
τι ξημερώνει θα το μάθεις το πρωί
αυτό το τέλος δε το έχεις φανταστεί
Απόψε όλα στον καθρέφτη θα τα πω
θα βγω με φίλους μου και θα τα πιω
και ότι θα’χεις από μένα τώρα πια
θα’ναι μηνύματα που λένε άντε γεια
A noite de novo houve, de repente,
e tudo se suspende em um fio,
tudo às escuras e você diz sim,
essa porta não se tranca nunca.
A noite me saíste mas eu levanto
em quatro paredes me fecharei.
nas suas mensagens sua identidade suspira
encontrará mensagens que dizem olá.
Olá, eu saio ao longe
Me fez saber demais
mas você facilitou a ser bem um olá.
Olá em um frágil coração
que sai dentro da aurora
como algo encontrarei em uma terra, olá.
A noite quero em segredo escorrer
e é melhor que eu não me veja
a aurora aprenderei a nesta manhã
Esse fim não terias imaginado
Na noite toda no espelho a eu beber
irei com meus amigos e vou beber
será uma mensagem que diz olá.
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 01.02.2011