Nós
Έφτασε η ώρα να χωρίσουμε την αγάπη που `χαμε να σβήσουμε εγώ κι εσύ Έφτασε η ώρα να γκρεμίσουμε όλα αυτά που χρόνια τώρα χτίζαμε εγώ κι εσύ. Έφτασε η ώρα να ξεχάσουμε μαζί που λέγαμε πως θα γεράσουμε μα πες μου ότι είναι ψέματα όλα πες μου ότι είναι ψέματα Εμείς, δεν μπορεί να χωρίσουμε εμείς μια ζωή θ’ αγαπιόμαστε εμείς δεν μπορεί να τελειώσουμε έτσι κάπως, κάπου, κάποιο λάθος κάνουμε εμείς.. Έφτασε η ώρα να χωρίσουμε, πίσω μας ότι είχαμε να αφήσουμε εγώ κι εσύ.. Έφτασε η ώρα που φοβόμαστε, σαν 2 ξένοι πια θα συναντιόμαστε εγώ κι εσύ Έφτασε η ώρα μας να κλάψουμε, τέλος στο βιβλίο μας να γράψουμε. Μα πες μου ότι είναι ψέματα όλα, πες μου ότι είναι ψέματα..		Chegou a hora de separarmos o amor que perdemos, apaguemos eu e você Chegou a hora de derrubarmos tudo isso que o tempo agora construiu, eu e você Chegou a hora de esquecermos comigo dizemos que vamos envelhecer mas me diga o que é mentira, tudo, me diga o que é mentira Nós não podíamos nos separarmos nós, uma vida que vai envelhecer nós não podemos terminar assim de algum modo, de algum modo errado nós fizemos...(2) Chegou a hora de separarmos atrás mas o que perdemos e deixamos eu e você... Chegou a hora de separarmos como 2 estranhos mais nos tornamos, eu e você Chegou a hora de nós chorarmos fim no nosso livro mas escrevemos, Mas me diga o que é mentira, tudo me diga o que é mentira...
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 22.02.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info