Me segure, abrace e vamos
Πώς φτάσαμε ως εδώ και το αύριο μοιάζει σαν να `ναι χθες και για τους δυο Ξέρω θα φύγεις το πρωί πριν από μένα πάντα εσύ, θα με κοιτάζεις που κοιμάμαι σαν παιδί. Την πόρτα πίσω σου σιγά θα κλείσεις φεύγοντας μετά ένα όνειρό σου θα `χω πάρει στα κλεφτά. Ψάξε με μες στο σκοτάδι Κρύψε με σ’ ένα σου χάδι Φίλα με να μη φοβάμαι. Πάρε με αγκαλιά και πάμε Πώς πέρασε ο καιρός, μοιάζει σαν χθες τ’ αύριο που περιμέναμε, για πες... Πες μου δυο λόγια μοναχά αληθινά, απ’ τα παλιά κι αγάπησέ με απ’ την αρχή σιγά σιγά. Πες μου δυο λόγια μοναχά Πάντα το ζήταγες αργά Να ξημερώνει και να μένουμε αγκαλιά. Ψάξε με μες στο σκοτάδι Κρύψε με σ’ ένα σου χάδι Φίλα με να μη φοβάμαι. Πάρε με αγκαλιά και πάμε		Como chegamos até aqui na manhã parece como ontem e nós dois Sei que vai sair de manhã antes de mim, sempre você vai me olhar, que durmo como criança A porta, atrás, te segue vai fechar, saída depois um sonho eu te teria roubado em segredo Me busque dentro da escuridão me esconda em um carinho Me beije e não temo Me tome, abrace e vamos Como passa o tempo parece ontem a manhã que caminhamos por dizer... Me diga só duas palavras verdadeiras, novamente e me ame desde o começo devagar, devagar Me diga só duas palavras sempre pede devagar para que viesse e ficássemos abraçados Me busque dentro da escuridão me esconda em um carinho Me beije e não temo Me tome, abrace e vamos
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 22.02.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info