По-добра е самотата
Να 'χε χρώμα η μοναξιά
στο χαρτί να ζωγραφίσω,
να την κάνω θαλασσιά
και αγέρα πελαγίσιο.
Να της βάλω και πανιά
για ταξίδι τελευταίο,
λιμανάκι στο Αιγαίο
η δική μου αγκαλιά.
Πιο καλή η μοναξιά
από σένα που δε φτάνω,
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά.
Να 'ταν πέτρα η μοναξιά
σκαλοπάτι να τ' ανέβεις,
να χαθείς στη λησμονιά
για να μη σε δω που φεύγεις.
Και να γίνεσαι καπνός
σαν τσιγάρο που τελειώνει,
τώρα πια θα είσαι μόνη
και θα είμαι μοναχός.
Πιο καλή η μοναξιά
από σένα που δε φτάνω,
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά.
Πιο καλή η μοναξιά
από σένα που δε φτάνω,
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά.
Да имаше самотата цвят,
на хартия да я нарисувам,
щеше да е морско синя,
с багрите на бриз солен.
Щях платна аз да й сложа
за пътуване последно.
Малък пристан на Егея
да е твоята прегръдка.
Самотата е по-добра
от теб, която не мога да достигна.
Ту те откривам, ту те губя,
по-добра е самотата.
Да беше камък самотата,
стълба, да я изкачиш.
В забвение да се изгубиш,
за да не видя как си тръгваш.
И да се превърнеш в дим
като цигара, която гасне.
Вече ти ще си сама
и самичък ще съм аз.
feishtica © 23.02.2011