Als een stad ben ik
Μου λες πως είμαι, μάτια μου πόλη μενεξεδένια, στις γειτονιές μου πως μεθάς την πιο κρυφή σου έννοια. Μου λες πως είμαι τ’ όνειρο, τ’ ονειροδρόμιό σου, τη μια ταξίδι στη χαρά την άλλη στο χαμό σου. Κι εγώ σαν πόλη αφήνομαι τη νύχτα του Σαββάτου να κάνεις στην αγκάλη μου το γύρο του θανάτου. Συχνά μου λες τ’ αστεία σου για να γελώ λιγάκι, στα Λούνα Παρκ του γέλιου μου να παίζεις σαν παιδάκι. Μες στα γρανάζια πιάνεσαι, θύμα στην αγκαλιά μου. Κάνεις πως φεύγεις μα γυρνάς και λιώνεις πιο βαθιά μου.		Je zegt me, liefje, dat ik ben een violette stad, dat je in mijn stadswijken je diepste zorg verdrinkt Je noemt me een droom jouw roetsjbaan van dromen de ene keer roetsj je naar vreugde de andere keer naar verlies En als in een stad kan het gebeuren een zaterdagnacht dat je in mijn omarming een dodenronde maakt Vaak vertel je me grapjes en laat je me een beetje lachen in de lunaparken van je lach mag je als een kindje spelen In de radertjes word je gegrepen slachtoffer in mijn armen Je doet alsof je weggaat, maar je keert om en smelt nog dieper in mij
renehaentjens © 23.02.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info