Noite sem lua
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
το σκοτάδι είναι βαθύ
κι όμως ένα παλληκάρι
δεν μπορεί να κοιμηθεί
Άραγε τι περιμένει
απ’ το βράδυ ως το πρωί
στο στενό το παραθύρι
που φωτίζει με κερί
Πόρτα ανοίγει πόρτα κλείνει
με βαρύ αναστεναγμό
ας μπορούσα να μαντέψω
της καρδιάς του τον καημό
Anoitece sem lua
a escuridão é profunda
e como um moço
não pode dormir
Acaso, o que espera?
pela noite até à manhã
na estreita janela
iluminada com vela
Porta abre porta, fecha
com profundo suspiro
se eu pudesse adivinhar
de teu coração a tristeza
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 27.02.2011